Uitvaartbegeleidster Geartsje de Jong maakt het in haar ogen te vaak mee. Mensen die hun omgeving helemaal niets hebben verteld over hoe ze afscheid willen nemen van het leven. Ze gaan ervan uit dat de kinderen wel voor een passend afscheid zorgen. “Mar ik fyn dasto dat de bern net oandwaan kinst. En it kin sa moai wêze at de famylje it krekt sa docht as de overledene graach woe. Dat jout sa’n stik rêst.”
En dus gaat De Jong op verzoek al regelmatig bij zieke of oudere mensen langs om hun wensen door te spreken. Voor sommigen is dat een fikse drempel. “Maar faak is it in hiele opluchting at se it deroer hân ha. Dan is de blokkade fuort.”
Geartsje de Jong werkt al jaren in de gezondheidszorg. Als masseuse, maar ook als orthomoleculair therapeut. “Ik bin in minskeminsk en praat in soad mei minsken. Ik hie al jierren it idee dat ik wat betsjutte woe foar minsken oan it ein fan harren libben.” Maar ze had het druk en haar man zag het niet zitten. In de tijd dat haar man ziek werd en overleed, werd het gevoel steeds sterker. “Jo rinne dan tsjin saken oan, wêr’t je fan tinke dat it ek oars kin.”