Eindejaar is niet voor iedereen een reden tot feesten. Zij die een geliefde verloren, hebben het vaak moeilijk met het feestgedruis dat kerst en nieuw met zich meebrengen. Niet alleen het verlies van een geliefde, maar ook hoe de omgeving op het rouwproces reageert, zijn in tijden van champagne en kaviaar zwaar om slikken.

'De recente campagne ‘Oe ist’ van de provincie West-Vlaanderen toont aan dat we niet altijd op de juiste manier reageren wanneer iemand met verdriet te maken krijgt', legt Franky Debusschere, medewerker bij de vzw Mantelzorg van Ziekenzorg CM, uit aan Knack.be. ‘West-Vlamingen, maar ook bij uitbreiding de meeste Vlamingen, praten immers moeilijk over hun gevoelens of hebben niet altijd oren naar de problemen van anderen. Een vrouw drukte het ooit als volgt uit: “Bij thuiskomst na een vakantiereis krijg ik gemakkelijk de vraag: hoe is het geweest? Zelden krijg ik de vraag hoe het mij vergaat in mijn rouwproces.” Mensen vergeten soms dat in een boog om de rouwende heen lopen en de overledene doodzwijgen kwetsend kan werken.’

Een belangrijk aspect van het werk van Debusschere is nazorg bieden aan mantelzorgers. ‘Mantelzorgers lopen jarenlang op de tippen van hun tenen en verwaarlozen langzaam hun sociaal netwerk. Wanneer hun geliefde uiteindelijk sterft, worden ze plots geconfronteerd met de vraag “Wat nu?”. Wij proberen via rouwgroepen stil te staan bij het leren leven met gemis.’

Lees verder op knack.be